Non guardate le mie rughe di sofferenze,
neanche tanti desideri bruciati, persi,
non guardatene anche i miei sogni chiusi, mai espressi,
vi prego non guardate…
il sguardo curioso, mi fa di più male…
Non guardate, vi prego anche le ferite sulla schiena,
ferite fatti dai punti dei coltelli del tradimento,
neanche le bruciature dentro nel mio cuore e le speranze spente
e non li contate, perché …
ce ne sono tante..
Guardate solo il sorriso versato sul mio viso,
sara sole, anche quando non sono felice,
sentite la mie canzone che li canterò
sempre, anche nei momenti difficili
e tristi…
MOS MI SHIKONI…
Mos mi shikoni rrudhat e mia të vuajtjeve
e as dëshirat e vrara, ndër rrëza humbur,
mos mi shikoni as ëndërrat e arrnuara,
të burgosura, kurr shprehur,
ju lutem mos, se më jep më shumë dhimbje,
ai shikimi kurioz si në kërkime…
Mos më shikoni as goditjet gjak mbas shpine,
ato janë plagë marrë prej thikash tradhëtie,
mo më shihni as djegjet brënda zemrës
e as shpresat e shuara
e as mos u mundoni ti numuroni,
se, ufff… janë shumë e të pa shëruara…
Shikoni vetëm buzëqeshjen
hedhur trasparente mbi fytyrën time,
do jetë diell edhe kur s’do jem e lumturuar,
ndëgjoni këngët, që I këndova e do i këndoj,
ndoshta dhe me zë të stonuar…
gjithëmonë edhe në momentet e trishtuara.
